Fenerbahçe ligin ilk maçında Sanica Boru Elazığspor’la
berabere kalarak kötü bir başlangıç yaptı. Fenerbahçe hazır mı değil, yoksa
kadrosu mu yetersiz…
Şimdi Fenerbahçe nasıl berabere kaldı ona bakmak gerek.
Yerde yatan bir Elazığspor futbolcusu var. Darbe almış yerde hareketsiz
yatıyor. Nefessiz kalmış, kurtarın benim hayatımı demek için bile elini
kaldıramıyor. Yakın mesafeden topu vücudunun en hayati yerine almış. Acil
müdahale şart. Ağustos sıcağının nemli İzmir’inde nefes almak için ölüm kalım
mücadelesi veriyor. Fenerbahçeliler ne yapıyor? O peşlerinden milyonlarca çubuklu
sevdalısını peşlerinden sürükleyen sözüm ona sporcu(!)lar? Hagi’den sonra bu
ülkeye gelmiş en iyi yabancı Alex ne yapıyor? Hollanda’dan gelip ayağının
tozuyla Türkiye’de ilk lig maçına çıkan Kuyt ne yapıyor? Topa değil de adeta
yerde yatan Elazığlı’ya vole vuruyor Kuyt. Arkadaşlığa, spora, iyiliğe, güzelliğe
basıyor tekmeyi Kuyt. Kazanmak için her yol mübah felsefesini yerleştirdi Aziz
Yıldırım zihinlere. Ne olursa olsun kazanın, acımayın. Kaybetmeye tahammülü yok
Aziz Yıldırım’ın. Futbolcularına da bunu aşılamış. Rakibiniz ölse de kazanın,
can çekişse de kazanın, gerekirse cesedini çiğneyin öyle kazanın diyor Aziz
Yıldırım. Spor ruhunu,futbolun ruhunu katletmiş Aziz Yıldırım. Varsa yoksa gol
atmak, kazanmak, üç puan almak, lider
olmak, şampiyon olmak. Bir can bir şampiyonluktan daha değersiz Aziz Yıldırım
için. Bu ülkeye nefreti, öfkeyi, hırsı, kanunsuzluğu, pervasızlığı öğreten
kişidir Aziz Yıldırım. İyiyi, güzeli, sportmenliği, dostluğu değil, beni örnek
alın diye haykıran kişidir Aziz Yıldırım. Canı cehenneme kardeşliğin, bayramın,
arefenin diyor Aziz Yıldırım’ın Fenerbahçesi. Nifakın, şerrin, fitnenin,
şirretin odağı. Kitleler peşinde senin. Muş’ta, Van’da, Tokat’ta, Manavgat’ta, Ürgüp’te,
Mersin’de, Köyceğiz’de körpecik yavrucaklar televizyon başında Fenerbahçesini
seyrediyor. Aydınlı Efe Mertcan, Sivaslı Yiğido Cengiz, Erzurumlu Emrah, Keşanlı Alı, Kandıralı
Mustafa Alex’i örnek alıyor, Kuyt’a
öykünüyor, Caner’i taklit ediyor. Ama Aziz Yıldırım’ın bu çocuklara öğrettiği işte
bu: Yerde yatana bir tekme de siz vurun. Gol için vurun, kazanmak için vurun. O
çocuk annesine başkaldırır. Okulda öğretmenine isyan eder, müdürünü yaralar.
Mahalle maçında tekmeler, okulda dirsekler eksik kalmasın ey Fenerbahçeli
çocuklarım diyor Aziz Yıldırım.
Süper Kupa maçında Fenerbahçe’yi yendikten sonra Galatasaray
lige de hızlı başladı ve Kasımpaşa’yı yenerek en hazır takım olduğunu gösterdi.
Şah damarına darbeyi almış yerde yatıyor düşünebiliyor
musunuz? Gencecik, futbol hayatının baharında, önünde Türk futboluna
kazandıracağı uzun yıllar olan pırıl pırıl bir can yerde can çekişiyor. Kaldırın
beni yerden, tutun elimden, hayatımı kurtaracak yardım bir an önce gelsin,
ölmek istemiyorum diye yalvaran biri var yerde düşünebiliyor musunuz? Ama top
takım arkadaşlarında değil. Top rakipte. Aklı zaferde, aklı galibiyette, ne
olursa olsun bu maçı kazanmalıyım utkusundan başka aklında bir şey olmayan
rakipte top. Gözünü kan bürümüş rakipte top. Umurunda değil Alex’in yerde
birinin can çekişmesi, umurunda değil Baroni’nin yerde yardım bekleyen birinin
olması. İnsafsızlık. Tek kelimeyle insafsızlık, canilik, gözü dönmüşlük.
Utandım. İnsanlığımdan utandım.
Beşiktaş da haftayı galibiyetle kapayamayan takımlardan
birisi. Samet Aybaba takımının eski hocasına karşı istediklerini yapamadı
diyebilir miyiz?
Yerde yatan bir can, bir insan değil, köyün tavuklarına
dadanmış bir tilki sanki. Yıllardır çocuğu olmayan bir ailenin onca tedaviden sonra
dünyaya gelen bebeğini pençeleriyle beşikten koparıp giden bir şahin yatıyor
sanki yerde. İki yüz bin kişinin kalbini söken bir savaş suçlusu yatıyor sanki
yerde. Bu bir düşmanlık. Bu UEFA’nın, FIFA’nın yıllardır haykırdığı saygı,
rakibe saygı, tribünlere saygı uğraşına karşı yapılan bir düşmanlık. Ama Platini affetti Aziz Yıldırım’ı. Sırtını
sıvazladı, cesaretlendirdi, övdü adeta Aziz Yıldırım’ın yaptıklarını. Türkiye’nin
dibine dinamit koyan Aziz Yıldırım’ı yüceltti. Aziz Yıldırım az bile yapıyor.
Savcıların, hakimin nasıl da zavallı bir hale düştüklerini gördük gözlerimizle. Hakem de cesaret edemedi oyunu durdurmaya. Çünkü hakem biliyor ki yerde yatan futbolcu için maçı durdursa Fenerbahçe'nin atağını kesmiş olacak. Gole giden, galibiyetten başka aklından birşey geçmeyen Fenerbahçe'nin atağını kesmeye yüreği yetmiyor benim hakemimin düşünebiliyor musunuz? Korkuyor hakemler Aziz Yıldırım'dan. Soyunma odasında tartaklanmaktan, çocuklarının evden kaçırılmasından korkuyor hakemler. İlk maçtan belli oldu hakemlerin tavrı. Korkuyor hakemler, hepsi Aziz Yıldırım'ın avucunun içinde. Şampiyon Fenerbahçe bu sene şimdiden söyleyeyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder